برداشتن خال؛ انواع خال،روشهای برداشتن و مراقبتها

خال‌ها به ضایعاتی گفته می‌شوند که بر روی پوست به وجود می‌آیند. این ضایعات ابعاد و اندازه‌های متفاوتی داشته و به انواع مختلفی تقسیم بندی می‌شود. برخی از انواع خال انواع خال ها، همانند خال گوشتی بی خطر بوده و به راحتی می‌توان با روش‌های مختلف آن را برداشت. بسیار از افراد احساس بدی نسبت به خال‌های بدن خود دارند، از این رو می‌خواهند آن‌ها را بردارند.

علت ایجاد خال چیست؟

اکثر خال ها تجمع سلول های رنگدانه ای به نام ملانوسیت هستند. درون ملانوسیت ها ماده ی رنگی به نام ملانین تولید می شود و رنگ تولید شده باعث رنگی شدن سلول های ملانوسیت می شود. توزیع و فراوانی ملانوسیت‌ها تعیین کننده رنگ پوست است.
تجمع بیش از حد ملانوسیت ها در مساحت کوچکی از پوست باعث ایجاد خال می شود. گاهی این تجمع با بالا آمدن پوست همان ناحیه همراه می شود که نتیجه ی آن خال برجسته یا همان خال گوشتی است.

خال‌ های بد‌خیم

خال‌ های نگران‌کننده آنهایی هستند که دارای لکه‌ های رنگ یا لبه ‌های نامنظم می ‌باشند. ملانوم وخیم‌ترین نوع سرطان پوست است که می‌تواند در هر قسمتی از پوست بدن ایجاد شود. این نوع سرطان، از سلو ل‌های رنگدانه ‌ای تشکیل می ‌شود و به همین دلیل نیز، قهوه‌ای یا مشکی رنگ است، هرچند ممکن است به رنگ ‌های دیگر نظیر قرمز یا سفید هم دیده‌ شود. ملانوم می ‌تواند به سرعت در بدن پخش شده و تقریباً هر عضوی از بدن را گرفتار نماید.
جهت تشخیص به موقع این سرطان و جلوگیری از عواقب وخیم بعدی آن لازم است تمامی خال ‌ها و نقاط تیره رنگ بدن، توسط پزشک مورد بررسی قرار گیرند. گاهی اوقات خال ‌ها می‌توانند باعث تغییرات پیش‌سرطانی شوند؛ که در این صورت باید به فکر درمان آنها باشید.
تکنیک‌ های مختلفی نظیر لیزر و جراحی برای برداشتن خال ‌ها وجود دارد که انتخاب نوع تکنیک به عوامل متعددی از جمله اندازه و نوع ضایعه، تجربه پزشک و همچنین هدف از برداشتن ضایعه، وابسته است.

انواع خال‌ هایی که بدخیم می‌ شوند

• شکل نامنظم یا مرزهای نامنظم دارند (مثلا یک دایره کامل نیستند و بیشتر شبیه یک لکه ‌اند)
• بافتشان غیرعادی و نامنظم است (مثلاً حالت دانه دانه)
• اندازه‌ آنها در حال بزرگ شدن است
• رنگشان به مرور زمان تغییر کرده

خال‌های خوش‌ خیم

مجموعه سلول ‌هایی که به تعداد زیاد در محلی غیر از محل اصلی خود جمع می ‌شوند که براساس جنس سلول سازنده با هم متفاوت هستند، خال می‌گویند. انواع مختلفی از خال‌های خوش خیم یا بی‌خطر وجود دارد که به هیچ وجه سلامت فرد را به خطر نمی ‌اندازند اما می ‌توانند از نظر زیبایی مشکل ‌ساز بوده یا باعث ناراحتی فرد شوند.
از جمله خال ‌های خوش‌خیم عبارتند از:

• خال‌ های سطحی

یکی از انواع بی‌ضرر خال‌ ها، خال سطحی است که معمولاً دو سال بعد از تولد به وجود می‌آید؛ این نوع خال، خوشه‌ای از سلول ‌های خال است که به شکل پاپول‌ های ریزی در کنار هم قرار گرفته ‌اند و رنگ آن از قهوه ‌ای تا سیاه (در پوست‌های تیره‌تر که تجمع رنگدانه‌ها در آن‌ها زیادتر است) متغیر است. خال ‌های ترکیبی، در مرکز نسبتاً برآمده، به شکل دایره یا بیضی، به رنگ قهوه‌ای روشن یا رنگ پوست و به اندازه 6/0 سانتی‌متر هستند. سطح‌ آن‌ها می‌تواند صاف یا ناهموار، شبیه به زگیل و دارای مو باشد.

• خال ‌های عمقی

خال ‌های عمقی، برآمده‌تر از خال‌های ترکیبی بوده و معمولاً گنبدی‌شکل و ضخیم ‌ترند. در خال ‌های عمقی سلول ‌های خال در جاهایی از لایه درم پوست متمرکز هستند؛ این خال‌ها، رنگی یا به رنگ پوست هستند. گاهی‌اوقات اندازه آن‌ها به 1 سانتی‌متر می‌رسد، و سطح شان صاف، چروکیده یا زگیل مانند است. این ‌ها همان خال ‌هایی هستند که معمولاً به لبه لباس ‌ها گیر کرده یا به راحتی خراشیده و دچار خونریزی می ‌شوند.

• خال ‌های ماه گرفتگی یا مادرزادی

خال ماه گرفتگی، یا مادرزادی، پیش از تولد به وجود آمده و نوزادان تازه متولد شده آن را با خود دارند. این خال ‌ها معمولاً تخت بوده و به رنگ قهوه‌ای یا سیاه و در برخی موارد صورتی یا قرمز، هستند. خال‌های مادرزادی از لکه‌ های کوچک تا ضایعات بزرگی به اندازه 20 سانتی‌متر را در بر گرفته و می ‌توانند بخش قابل توجهی از صورت، تنه یا دست و پای نوزاد را بپوشانند. این خال‌ها کلاً خوش‌خیم هستند، با این‌حال پایش دائمی آنها شدیداً توصیه می‌شود.

• خال اسپایلوس

خال اسپایلوس، به شکل یک لکه بیضی به رنگ قهوه ‌ای ظاهر می ‌شود، که روی سطح آن یک سری نقاط تاریک‌تر وجود دارد. گاهی اوقات، این خال شکل نامنظمی داشته و معمولاً بی ‌مو است، اندازه آن نیز از 1 تا 20 سانتی‌متر متغیر است.

• خال ‌های آبی

خال‌های آبی، خال‌هایی گرد و کمی برجسته هستند، که معمولاً در طول کودکی به وجود می‌آیند. آنها حاوی تراکم بالایی از رنگدانه‌ های قهوه‌ای هستند که به خاطر قرار داشتن در عمق پوست، تا حدودی آبی دیده می ‌شوند. معمولاً خال‌های آبی بزرگتر از 6 سانتی‌متر نشده و روی دست و پاها ظاهر می ‌شوند.

• خال ‌های اسپیتز

خال ‌های اسپیتز، اندازه‌های متنوعی دارند، اما معمولاً قطرشان از 1 سانتی‌متر بیشتر نمی ‌شود. آنها گنبدی‌ شکل و عموماً صورتی بوده و بیشتر در نوجوانان و روی سر کودکان ظاهر می‌ شوند.

انواع روش های برداشتن خال

• برداشتن خال با لیزر
• روش جراحی برای برداشتن خال
• تراشیدن
• پانچ

مراقبت‌های پس از برداشتن خال با لیزر

پس از برداشتن خال با لیزر، بایستی به مدت چند روز تا چند هفته از محل زخم مراقبت کنید تا آثار آن به طور کامل از بین برود. مراقبت بعد از برداشتن خال با لیزر ساده بوده و تنها کافی است که چند نکته آسان را رعایت کنید. مراقبت‌های بعد از برداشتن خال با لیزر عبارتند از:

1. مسائل بهداشتی را رعایت کرده و نواحی زخم‌ها را با شست و شو یا استفاده از کرم ‌های مرطوب کننده، مرطوب نگه دارید.
2. در نواحی که زخم شده ‌اند هیچ‌گونه دست کاری نکنید و اجازه دهید پوست، خودش را ترمیم کند.
3. به مدت ۱ الی ۲ روز پانسمان را روی خال نگه دارید.
4. به مدت دو روز نباید آب به زخم برسد.
5. پس از گذشت دو روز از انجام لیزر، بایستی از کرم ضدآفتاب استفاده شود. این کار بین یک ماه تا شش ماه باید انجام شود.
6. ناحیه درمان نبایستی در معرض خورشید یا نور شدید قرار بگیرد.
7. از حرکات کششی که باعث ایجاد کشش یا فشار در نواحی تحت درمان می‌شود، خودداری شود.

زمان بهبودی بیمار پس از برداشتن خال چقدر است؟

مدت زمانی که برای بهبودی کامل فرد لازم است به عواملی نظیر سن و سال، ویژگی‌های جسمی، نوع پوست، نوع خال و... بستگی دارد به همین خاطر نمی‌توان یک مدت زمان مشخص را برای همه اعلام کرد. اما به طور کلی می‌توان چنین گفت که زخم حاصل از برداشته شدن خال در بین ۲ الی چند هفته به طور کامل ترمیم می‌شود.

---

آدرس مطب : شهرکرد ، خیابان فردوسی ، حدفاصل چهارراه مولوی و چهارراه فردوسی ، مجتمع پالادیوم ، طبقه دوم
تلفن : 32263360 - 038

نظرات کاربران درباره این مطلب :پروانه چمنی [ 1402-07-03 ]
سلام من خال های زیادی روی گردنم و صورتم دارم با چه روشی درمان میشه هم خال کوچیک هست هم بزرگ میخواستم بپرسم درد وسوزش داره یا بی حسی میزنید ؟

نام و فامیل :
تلفن :
ایمیل :
متن پیـام :